ایما و اشاره های چهره و لبخندها در بیشتر جاهای دنیا دارای معانی مشابهی است. پل اِکمن استاد دانشگاه کالیفرنیای سانفرانسیسکو، عکس هایی از حالات نشان دهنده ی شادی، خشم، ترس، ناراحتی، تنفر و تعجب را به مردمان بیست و یک فرهنگ مختلف نشان داد و فهمید که در هر صورت، بیشتر مردم هر کشور درباره ی تصاویری که شادی، غم و تنفر را نشان می دهد توافق نظر دارند.

بیشتر افراد در زمان خواندن زبان بدن حواس خود را روی بخش بالایی بدن فرد مورد نظر (یعنی صورت) متمرکز می کنند و پس از آن توجه به نقاط بالا کم کم به سمت پایین تنه می رود، هر چند صورت بخشی از بدن است.

ارتباط غیرکلامی که بیشتر اوقات به آن رفتار غیرکلامی یا زبان بدن نیز گفته می شود؛ مانند حرفی که به زبان بدن آورده می شود ابزاری برای انتقال اطلاعات است.

زبان بدن بازتاب بیرونی وضعیت احساسی فرد است. هر اشاره یا حرکتی می تواند نشانه ای ارزشمند باشد، برای درک احساسی که در آن لحظه به مخاطب دست داده است.

آدام گرنت استاد دانشگاه پنسیلوانیا در تحقیق خود به دنبال این مسئله بود که عادت های افراد خلاق و نوآور چیست؟

به طور کلی تیم سازی برای شروع هر کاری یک امر اجتناب ناپذیر است. از طرفی تفاوت های فرهنگی و دیدگاه اعضای تیم یک فاکتور مهم در شکست یا موفقیت تیم است. این بخش نیاز مبرمی به مهارت های ارتباطی دارد. معمولاً انسان موجود قابل پیش بینی نیست و با تغییر یکسری شرایط رفتار متفاوتی از خود بروز می دهد. بخصوص در مواردی که مباحث مالی در میان باشد.

جک ولش یکی از مدیران موفق و بزرگ است که بخش مهمی از موفقیت‌های خود را ناشی از انتخاب، استخدام و انتصاب‌های مناسب و درست می‌داند. او موفقیت خود را در کشف استعداد و استخدام بزرگان را تجربه‌ای می‌داند که بعد از اشتباهات و ناشیگری‌های به دست آورده است. در نتیجه این سال‌های تجربه، او دریافت که تأکید بیش از حد بر ظاهر افراد یا تحصیلات خوب به تنهای کافی نیست و تضمینی برای استخدام افراد شایسته به شمار نمی‌رود.

استفاده از مشاوران کسب و کار در اکثر کشورهای توسعه یافته امری عادی است و اولین مشاوره مدیریتی در دنیا توسط شرکت آرتور دی لیتل در سال 1886 اتفاق افتاد؛ همچنین فردریک وینسلو تیلور اولین مشاوری بود که در سال 1893 به صورت مستقل در این زمینه فعالیت نمود. در ادامه به برخی شرکت های برتر در زمینه مشاوره مدیریتی به کسب و کارها اشاره می شود.

آزاد ساختن توان خلاقیت و بکارگیری فکرهای نو، در گرو پیروزی بر موانع مذکور است. همگی ما عادت زده ایم. روش انجام کارهای معینی که طی زمان آزموده شده، به صورت روش های ثابت درمی آید.

شاید بسیاری از ما با این پرسش مواجه شده ایم که آیا کارآفرینی محدود سنی دارد؟. در پاسخ به این سؤال می توان به این نکته اشاره کرد که اگرچه سن افراد محدودیت چندانی برای راه اندازی یک کسب و کار ایجاد نمی کند ولی مهم است که آن فرد در سنی که قرار دارد چه تجاربی در این راستا کسب نموده است.

همه افراد ایده هایی برای راه اندازی کسب وکار به ذهنشان خطور می کند که احساس می کنند قابلیت اجرا دارد. عده ای فقط ایده را در حد انتزاعی در ذهن خود می پرورانند و اقدامی جهت پیاده سازی آن به عمل نمی آورند.

صرفاً داشتن یک ایده کسب وکار به تنهایی ارزشی ندارد؛ ولی راه اندازی یک کسب وکار با داشتن ایده شروع می شود. معمولاً ایده های اولیه خام هستند و در فرایند تجاری سازی با تغییر یا اصلاح پخته تر خواهند شد.

با بررسی ویژگی های شخصیتی کارآفرینان به تفاوت هایی در سبک نگرش و زندگی آن ها نسبت به سایر افراد دست پیدا می کنیم. آن ها معمولاً افراد باانگیزه، ریسک پذیر، توفیق طلب، خلاق و .. هستند.

برخی از صاحبنظران معتقداند که شکست یا موفقیت قابل پیش بینی است و بعضی نیز این جمله رد می کنند. شاید گفتن این جمله که موفقیت قابل پیش بینی است؛ خیلی دقیق نباشد ولی ما می توانیم احتمال موفقیت خود را با برداشتن گام های درست افزایش دهیم.

هر فردی که به دنبال راه اندازی کسب و کار است ممکن است سؤالاتی از قبیل: چگونه می توانم کسب و کار در منزل راه اندازی کنم؟ کسب و کار موفق چگونه پایه ریزی می شود؟ فرایند تحقیق در مورد کسب و کار به چه صورت است؟ کسب و کار چیست؟ انواع کسب و کار کدامند؟ و .. به ذهنش خطور کند.