سرمايه فكري فراهم كننده يك پايگاه و يك منبع جديد است كه از طريق آن سازمان می تواند به رقابت بپردازد. سرمايه فكري اصطلاحي براي تركيب دارايي نامشهود بازار، دارايي انساني و دارايي ساختاري است، كه سازمان را براي انجام فعاليت هايش توانمند مي سازد.
1 دی 1398
سرمايه فكری فراهم كننده يك پايگاه و يك منبع جديد است كه از طريق آن سازمان می تواند به رقابت بپردازد. سرمايه فكري اصطلاحي براي تركيب دارايي نامشهود بازار، دارايي انساني و دارايي ساختاري است، كه سازمان را براي انجام فعاليت هايش توانمند مي سازد. به عبارت ديگر سرمايه فكري عبارت است از: جمع دانش اعضاي سازمان و كاربرد دانش آن ها [1].
سرمایه فکری شامل ارتباط با مشتری، فرایند کسب و کار، تحقیق و توسعه، دانش نیروی انسانی و وفاداری مشتری است که برای بسیاری از واحدهای تجاری، نسبت معناداری از کل ارزش دانش را در بر می گیرد. همچنین می توان سرمایه فکری را به عنوان چیزی که در واحد تجاری وجود داشته اما در ترازنامه به طور دقیق قابل مشاهده نیست، مزیت رقابتی واحد تجاری، ارزش آینده و شامل همه دارایی های نامشهود، ارزش دانش، اطلاعات، دارایی های فکری و تجربی و به عنوان یک عامل کلیدی تاثیرگذار بر ارزش آینده واحد تجاری تعریف کرد. این تعاریف و مفاهیم زیربنایی، چارچوب مفیدی را برای درک سرمایه فکری ارائه می کنند. اما فاقد ویژگی های لازم برای شناسایی، طبقه بندی و اندازه گیری هستند. لذا پژوهشگران سرمایه فکری را به سه قسمت سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری و سرمایه بکارگرفته شده طبقه بندی کرده تعاریف هر یک از اجزا به شرح زیر است:
1. سرمایه انسانی
ادوینسون و ملون (1997) سرمایه انسانی را به عنوان دانش، مهارت، خلاقیت و توانایی انفرادی کارکنان واحد تجاری تعریف کرده اند. به بیانی ساده، سرمایه انسانی بیانگر موجودی دانش هر یک از کارکنان واحد تجاری است [2]. کارکنان سرمایه فکری را از راه شایستگی، نگرش و زیرکی فکریشان خلق می نمایند. این شایستگی شامل مهارت ها و تحصیلات فرد می شود. بروکینگ بر این باور است که سرمایه انسانی مهارت ها، تخصص ها، توانایی حل مسئله و سبک های رهبری را در بر می گیرد [3].
2. سرمایه ساختاری
در تعریفی ساده و سنتی، سرمایه ساختاری عبارت است از، هر آنچه که در شرکت باقی می ماند، پس از آن که کارکنان به هنگام شب به خانه می روند. سرمایه ساختاری به طور واضح تر می تواند به صورت فرهنگ سازمانی، یادگیری سازمانی، فرایند عملیاتی وسیستم عملیاتی طبقه بندی شود [2]. پوندت (2000) سرمایه ساختاری را دانش نهادینه شدۀ سازمان می داند که در پایگاه داده ها، آیین نامه ها، دستورالعمل ها و مواردی از این قبیل ذخیره می شود. سرمایه ساختاری، همه ذخایر غیرانسانی دانش را در سازمان در بر می گیرد و پایگاه های داده ها، دستورالعمل های اجرایی، فرآیندها، استراتژی ها، برنامه های اجرایی و هر آنچه ارزش آن برای سازمان بیش از ارزش مادی اش است را شامل می شود [3].
3. سرمایه ارتباطی
این سرمایه بر دانش کانال های بازاریابی و روابط با مشتریان که از مهم ترین آیتم های سرمایه فکری است و تمامی ارتباطات و تعاملات که بر قوت و پایداری روابط با مشتریان می انجامد تاکید دارد. این سرمایه در سازمان ها به عنوان کلیه منابعی که سازمان را با نیروهای خارجی نظیرمشتریان، تهیه کنندگان، شرکای تحقیق و توسعه و دولت پیوند می دهد تعریف شده است [2]. سرمایه ارتباطی نشان دهنده توانایی بالقوه سازمان به دلیل عوامل نامشهود بیرونی آن است. هر چند واژه سرمایه ارتباطی را ابتدا هیوبرت ساینت بیان کرد، تعاریف جدید مفهوم آن با عنوان سرمایه رابطه ای توسعه داده اند و دانش موجود در همه روابطی را در بر می گیرد که سازمان با مشتریان، رقبا، تأمین کنندگان و انجمن ها یا دولت برقرار می کند [3].
واژه های مرتبط: مقاله سرمایه فکری، ویژگی های سرمایه فکری، اجزای سرمایه فکری، اهمیت سرمایه فکری، سرمایه فکری pdf، سرمایه فکری در سازمان، سرمایه فکری در حسابداری، اجزای سرمایه فکری، انواع سرمایه فکری، عناصر اصلی سرمایه فکری یک سازمان، سرمایه فکری و انواع آن، سرمایه های سازمان، عناصر سرمایه فکری، پاورپوینت سرمایه فکری، حسابداری منابع انسانی و سرمایه فکری
منابع [1]. سینایی، حسنعلی، حاجی پور، بهمن، طاهری، خدیجه. (1390). بررسی ارتباط بین سرمایه فکری و عملکرد شرکت، پژوهش نامه مدیریت تحول، 3(5)، 68-89.
[2]. زمردیان، غلامرضا، قرشی، داود، آقامیری، نفیسه، زارع، شبنم. (1397). سنجش ارزش گذاری سرمایه فکری و رابطه آن با عملکرد در بازار سرمایه ایران، فصلنامه دانش سرمایه گذاری، 7(26)، 259-276.
[3]. سميعي زفرقندي، مرتضي، آقاكثيري، ندا. (شاه مرادی و همکاران، 1396). سهم سرمایه فکری و مدیریت دانش در یادگیری معلمان، خانواده و پژوهش، 14(35)، 87-103.
